De aanschaf van een nieuwe spijkerbroek is geen eenvoudige zaak. Het is een regelrechte queeste. Daar moet ik me serieus voor opladen, want het vinden van de nog perfectere spijkerbroek is een ware uitputtingsslag, weet ik. Hij moet immers het oude, als een handschoen passende, exemplaar overtreffen. En het valt niet mee om aan te voelen of de nu nog stugge stof net zo soepel kan worden als die van de broek die zo lang mijn trouwe metgezel was.
En dat is niet de enige uitdaging waar ik voor sta. Het model moet goed zijn. Met creatieve stiksels graag en als het even kan van duurzaam geproduceerd katoen. Wordt het 'skinny' of een recht model? Donker- of lichtblauwe wassing? Knoop- of ritssluiting? Hoe wijd mogen de broekspijpen zijn? Ik wil hem zonder riem kunnen dragen, dus is het belangrijk dat hij goed om mijn middel sluit. Niet te krap, want dat leidt tot uitstulpend vel boven de broekrand. Geen gezicht. Op de goede plekken strak, maar losser daar waar dat moet. De pijpen niet te kort, maar ook zeker niet te lang; ook met slippers moet hij kunnen. De achterzakken moeten mijn billen mooi laten uitkomen, ik heb ze niet voor niets! En tot slot is het de sport om niet te veel geld kwijt te zijn aan de nieuwe broek.
Om de zoektocht enigzins behapbaar te houden, heb ik één winkel uitgekozen waar het moet gaan gebeuren. Armen vol spijkerbroeken verdwijnen in het pashokje, maar het wil maar niet lukken. Telkens is er iets niet goed. Na drie uur tevergeefs passen, sta ik moedeloos op het punt me gewonnen te geven. "Nee, Dorien. Jij gaat vandaag niet zonder spijkerbroek naar huis!", spreek ik mezelf streng toe. Dus haal ik diep adem en maak me op voor pasronde zoveel. Ik denk dat ik alle spijkerbroeken in de bewuste winkel aan heb gehad. En, uiteindelijk, met resultaat!
Ik duim dat ze over een paar jaar hetzelfde model nog steeds verkopen...
