Achter glas

Het raam

blikt op oneindig

weerkaatst stilte

schept afstand:

zwiepende boomkruin

opwaaiend blad

vluchtende vogel.

 

Levend schilderij achter glas

geluidloos ondertiteld

door ruis, geritsel, gekras.

'Nee'

Nee zeggen. Het blijft moeilijk. Tegen de verwachtingsvolle daklozenkrantverkoper, die met gekwelde blik bij de supermarktingang de nieuwste editie staat aan te prijzen. Tegen dat verjaardagsgebakje van een collega, dat er zo kort na mijn ontbijt nog niet bij past. Tegen mijn moeder, die vraagt of ik het oerlelijke sierkussen mooi vind dat ze met zoveel zorg heeft uitgezocht. 

En tegen te veel wijn.

Wat is dat toch? Altijd neem ik me voor om het bij twee glazen te laten. Het moet immers wel leuk blijven. Nou vooruit, bij echt lekkere mag ik er drie. Maat houden betekent meer genieten, niet dan? Tot zover de theorie. De praktijk? ‘Hè, wat gezellig dat ik je weer zie. Ach, morgen is morgen, je leeft maar 1 keer. Joh, dat ene extra glaasje, wat merk je daar nou van?’ Nou een hoop kan ik je vertellen. Ik ben er weer ingetrapt.