Wat ik kende is weg
bakens verzet
geen idee waarheen
ik dwaal in het donker.
'K zie mezelf
kijk door me heen
los langzaam op.
Niets blijft er van me over.
In het diepste diep
mijn ogen dicht
bang om nooit meer boven te komen
kust zacht licht mijn gezicht
als liefde die wil stromen.
Jij was mijn gids
ik volgde jou blind
zag daardoor te laat:
jouw horizon, niet de mijne.
Nu ben ik hier
alleen en verslagen
ik durf niet terug
verstrikt geraakt.
In het diepste diep
mijn ogen dicht
bang om nooit meer boven te komen
kust zacht licht mijn gezicht
als liefde die wil stromen.
