Vijf voor twaalf

Nieuwsgierig steek ik mijn hoofd om de deur van de ruime huiskamer. De authentieke-visgraatparket-vloer staat vol mensen. Ook in de semi-open keuken met moderne inbouwapparatuur is het druk. Housewarming in het Haagse Benoordenhout. Het stel dat vanavond dit feestje 'host' is zevenentwintig. De gemiddelde leeftijd van de woonkamer loopt tegen de vijftig.

Het gezelschap wordt rondgeleid. Ik hobbel er onwennig achteraan. Iedereen slaakt enthousiaste kreetjes van opwinding. Dat hoort erbij, al zou ik mijn toilet dit oubollige behangetje in de ‘master bedroom’ nog niet aandoen. Ook de meubels in ‘landelijke stijl’ kunnen me niet bekoren. Als laatste moet de tuin bewonderd. Het beeld van een irritant vrolijke Eigen-Huis-&-Tuin-Lodewijk dringt zich aan me op. Tot aan zijn ellebogen verdwijnt de fictieve tuinman in een border. Gauw de tuindeur dicht. Met een eerste glas wijn kom ik bij van de schrik.     

Aan een statafel raak ik in gesprek. “Vroeger was dat toch wel anders. Toen kon je je op deze leeftijd amper een éénkamerappartementje veroorloven”, verzucht de vader van de gastvrouw. “De tijden zijn veranderd.” Of dit positief of negatief is, laat hij in het midden. Gezellig, een éénkamerappartementje, hoor ik mezelf denken. De gastvrouw komt langs met zelfgemaakt hapjes: augurk omwikkeld in boterhamworst. Ik klots mijn derde wijntje achterover en kijk wanhopig op mijn horloge. Ik besluit dat ik met goed fatsoen niet al om half elf kan vertrekken. 

Laatst vertelde een collega dat ze ging trouwen. Vierentwintig is ze. Helemaal overtuigd van haar geluk leek ze niet. Maar ja, ze waren al jaren samen en dan wordt het tijd voor een volgende stap, zei ze. Is dit dan waar je blij van wordt?, vraag ik mezelf af. Een karakterloos grote-mensen-huis voor je dertigste of een bruiloft voor je vijfentwintigste? 

Ik word er recalcitrant van. Ik wil feesten! Dansen tot ik niet meer kan! Weg van deze visite, die me twintig jaar ouder maakt dan ik ben. Uit dit burgerlijke keurslijf en op avontuur! De wereld over en weer terug! Iets nuttigs doen met mijn leven! Uit de band springen! Van baan switchen! ACTIE!

Terug in de woonkamer met originele details. Met mijn vijfde wijntje in de hand begint het me te dagen. Drieëndertig en symptomen van een existentiële crisis. Hoe ‘cliché’ wil je het hebben? Opnieuw kijk ik op mijn horloge. Vijf voor twaalf. De hoogste tijd om uit te vinden wat mij gelukkig gaat maken.