Reislust

Het is mei. Het vakantiegeld is gestort, het breinbreken over de bestemming ervan begonnen. Wat wordt het dit jaar? Lekker weg in eigen land of cultuurschok? Afzien op een campingmatje of wegdromen in een comfortabel bed, zodat een halve hernia me bespaard blijft? Op vakantie of reizen?

Ik hoor je denken: "Op vakantie of reizen, is dat niet hetzelfde dan?" Een hardnekkig misverstand. Er zijn cruciale verschillen. Zo is 'vakantie' een zelfstandig naamwoord en 'reizen' een werkwoord. En niet zonder reden. Vormt ontspanning het belangrijkste ingrediënt van een vakantie, tijdens een reis is uitrusten niet aan de orde. Sterker nog, het is ongewenst. Als je na een reis relaxt thuiskomt dan klopt er iets niet. Vrienden met reiservaring kijken je ongelovig aan. Reizen, dat weten de experts, is namelijk hard werken.

In dat opzicht kan mijn Argentinië-trip zeker als reis de boeken in. Want geloof me, Patagonië in twee weken? Ik geef het je te doen. Zeker als je, zoals ik, ook nog even de grens met Chili oversteekt. Mijn reisschema liet het eigenlijk niet toe, maar ja, ik was nù in de buurt. Achteraf gezien een idioot plan. Ik had maar één wandeldag in natuurpark 'Torres del Paine', met de gelijknamige bergketen als toeristisch hoogtepunt. Die wandeldag heb ik mezelf in de stromende regen een berghelling op gestuurd. Al na een halfuur was ik compleet doorweekt. "Doorlopen", coachte ik mezelf. "Het betoverende uitzicht gaat dit allemaal goedmaken." Na vier uur was ik eindelijk boven. Helaas, geen imposante 'Torres' als loon naar hard werken. Wel een ondoordringbaar wolkendek met nog meer regen. Gelukkig het fotograferen niet waard; mijn camera bleek inmiddels verdronken in mijn rugzak.

De volgende dag teleurgesteld terug naar Argentinië. Waarom had ik me dit bliksembezoek aan Chili niet gewoon bespaard? Het antwoord op deze vraag trok aan mijn busraampje voorbij. Een onwaarschijnlijk surrealistisch landschap. Op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Andes, schitterend verlicht door de goudgele zon. En in de voorgrond een meer zo glad als een spiegel met daarin honderden knalroze flamingo's. Ademloos keek ik. Zo'n bizarre combinatie van flora en fauna had ik nog nooit gezien. Ineens voelde ik me dankbaar. Ik was op reis!

Ja, reizen is hard werken. Voortdurend onderweg, van plek naar plek. Je harde schrijf raakt overbelast van alle nieuwe indrukken. Indrukken die in alle rust moeten worden verwerkt. Gelukkig leent een weekje vakantie zich daar uitstekend voor.

Laatste foto voordat mijn camera ter ziele ging